Nu Chanel opnieuw het modebeeld bezielt, leek een biopic over het stijlicoon Gabrielle Chanel evident. Onder dat motto werden er op korte tijd 3 pogingen gedaan om de koppige apartheid, kinderlijke ongepastheid en vernieuwende originaliteit van de Franse modeontwerpster in kaart te brengen. Coco avant Chanel doet het met het tragische verhaal van de jeugdige Gabrielle “coco” Chanel, die later een van de grootste mode-iconen uit de geschiedenis zou worden.
Zoals de titel doet vermoeden draait de film hoofdzakelijk rond de periode voor Coco Chanel geliefd werd in de modewereld. Ze leidde toen een onbezield bestaan als cabaretzangeres en wist via een rijke aristocraat, Balzan, intrede in de modewereld te maken. Wat Coco avant Chanel vooral laat zien is die beslissende ontmoeting van een eenvoudig meisje met de decadente en verveelde Franse elite van het begin van de twintigste eeuw, die zij later voor zich weet te winnen en volgens haar modenormen zal gaan beïnvloeden.
Uitspraken waren nooit voorspelbaar maar brachten speelse humor en schetsten Coco zoals ze vermoedelijk was: een vrijgevochten Française die “enkel praat als ze iets te zeggen heeft”, die zelfzeker wist dat “men ooit nog zou gaan vechten om aan haar tafel te mogen zitten” en die zelfbewust besefte dat “mode vergankelijk is, maar haar stijl blijft”. Aangezien er net nu pas, met de hernieuwde interesse voor Chaneltassen en de bijpassende tweed-rage, een biopic het leven schetst van het reeds 39 jaar overleden icoon, kunnen de intenties van initiatiefnemers vanuit economische invalshoek een verklaring geven voor de steekjes die ze doorheen de film hebben laten vallen.
Hoewel de kostuumdracht van de nevenpersonages perfect op maat van de tijdsgeest zijn, werd de garçonne look door Coco’s opvolger Karl Lagerfeld te simplistisch gestyled. Er werd met te weinig empathie voor alternatievelingen die destijds op hun vestimentaire vertoon werden gewaardeerd en afgewezen, gekozen om Coco soms al te makkelijk in té vervreemdende mannelijke outfits, die in ons mix and match modebeeld dan wel evidentie mogen zijn, te kleden. De soms ongeïnspireerde garçonne look die het voor de hand liggende beeld van de tomboy creëert is niet representatief voor de altijd inspirerende Coco. De vooroorlogse garçonne look bestond eerder uit laag getailleerde plooirokken met truien gecombineerd en met klokhoeden of haarbanden afgewerkt.
Waar fashionmovies inspirerend zouden moeten zijn, wist Coco avant Chanel niet tot de verbeelding te spreken, mede doordat verschillende mijlpalen uit het succesverhaal van Chanel aan de laars werden gelapt. De legendarische Little Black Dress die tot vandaag de dag opnieuw geïnterpreteerd wordt en de in 1921 gelanceerde en eerste kunstmatige parfum Chanel N°5 waarmee de komende vrouwengeneraties -inclusief de huidige- zich bestuiven, zijn enkele verwezenlijkingen die Chanel onder haar naam mag noteren. Haar bijdrage tot de letterlijke ontboezeming van het vrouwelijke lichaam met de korsetloze jurk en tot de vrouwenemancipatie wordt niet genoeg benadrukt. Interessante periodes uit Chanels’ leven, zoals de tijd dat ze uitgroeide tot een machtige, eigenzinnige en invloedrijke pion in de modewereld die mannen bij de vleet verslond om uiteindelijk als eenzaam, oud vrouwtje te sterven, krijgen we in Coco avant Chanel, zoals de titel al verraadt, niet te zien. Net iets te veel Coco avant Chanel, net iets te weinig Chanel d’après Coco.
De oorspronkelijke cover, die gezien de rookverbodproblematiek vervangen werd door een minder typerend beeld van de kettingrokende stijlkoning, zette de portrettering nochtans girlpower bij. Audrey Tautou wist de nonchalante “je ne sais quoi”-magie van Coco te belichamen, in tegenstelling tot Barbora Bobulovás’ vertolking in Coco Chanel, die de speelse ondeugendheid niet onder de knie kreeg.
De film bezegelt de nog steeds geldende voorwaarden voor succes. Zo zouden Coco’s ontwerpen misschien zonder het geluk en de mogelijkheden die Balzan de moeite waard maakte, nooit onder de naald van het naaiatelier waar ze ooit werkte, uit zijn geraakt. Ondanks dat het Chanel-personage en haar impact in zijn kinderschoenen blijft staan, is Coco avant Chanel een mooi portret van de exceptionele stijl en mystieke elegantie, “die je niet koopt met een nieuwe jurk”, aldus Coco. “Je bent elegant omdat je elegant bent”. En die “Chanelegantie” maakt de film.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten